Philpott de Giraffe

Philpott de Giraffe - Katrina Squire

Philpott was een vriendelijke, slaperige giraf die met zijn vrienden in het Bos van Plezier woonde.

Hij bracht het grootste deel van zijn dagen etend en slapend door. Philpott at en sliep met zijn kop hoog in de takken van de bomen, hij at de heldere bladeren of gebruikte ze als kussentjes. Eigenlijk konden zijn vrienden nooit met zekerheid zeggen of Philpott op blaadjes aan het kauwen was of aan het soezen was met zijn kop in de bomen.

Omdat hij een giraf was, was hij veel, veel groter dan zijn beste vrienden Schaap, Hond en Kwekkie de Eend. Dit maakte het soms moeilijk om met ze te praten, en hij miste vaak de beste grappen en leukste verhalen omdat zijn oren veel hoger zaten als die van hen. 

Hij probeerde zich heel diep te bukken om te luisteren, maar dan kon hij niet zien waar hij heen ging en struikelde meestal en maakte dan een salto over de weg met zijn lange nek gebogen in de vorm van een wiel. 

Op een dag verklaarde Philpott dat hij genoeg had van zijn lange nek, en besloot dat hij er vanaf wilde. Hij dacht dat als niemand zijn nek kon zien, dat het zijn nek zou laten krimpen en verdwijnen, dus hij bond een mooie blauwe sjaal met witte stippen eromheen. 

De sjaal zag er mooi uit, maar hij gleed zo naar de onderkant van zijn nek, dus Philpott bond er ook een groene sjaal omheen. Deze sjaal gleed ook zo naar de onderkant van zijn nek, dus bond hij een derde sjaal om, en een vierde, en een vijfde, totdat uiteindelijk alle zes kleurrijke sjaals zijn nek volledig bedekten. 

Hij liep naar de weide om zijn vrienden te ontmoeten en verwachtte dat hij nu net zo groot was als hen, nu zijn nek niet meer was te zien. Maar in plaats daarvan was hij teleurgesteld omdat hij ontdekte dat hij nog steeds hoog boven hen uitstak. Nog erger, in plaats van dat regenboog aan sjaals die zijn nek bedekten, zijn nek onzichtbaar maakten, zorgde het er alleen maar voor dat zijn vrienden en alle anderen hem nog meer opmerkten. 

Philpott besloot vervolgens om zijn nek te verbergen achter een lange spiegel. De weerspiegeling van het bos in de spiegel zou zijn nek zeker doen verdwijnen. Weer liep hij naar de weide, hopende dat hij zo klein was als zijn vrienden, maar weer stak hij hoog boven hen uit. Deze keer stonden alle dieren in de rij om zichzelf in de spiegel te bekijken of hun vacht te kammen.

De volgende ochtend had Philpott zijn beste idee. Hij zou zijn nek in een knoop binden - dat zou hem zeker korter maken. Na een aantal uren draaien, rollen en trekken, had hij eindelijk zijn nek gebonden in de vorm van een krakeling.

Zijn vrienden besloten dat het tijd was om te helpen. Schaap en Hond maakten de knoop voorzichtig los, terwijl Kwekkie tegen hem praatte. "Philpott," zei Kwekkie, "Wij vinden jou leuk zoals je bent. Jij kunt ons vertellen hoe het weer is ver boven de bergen, zodat wij weten of wij morgen een paraplu nodig hebben. Jij kunt de beste appels uit de bomen halen zodat wij die kunnen eten, en wij raken nooit verdwaald wanneer jij er bij bent omdat wij jou altijd overal boven uit zien steken. We willen dat jij gewoon bent zoals je bent."

Philpott keek nog steeds verdrietig, en mompelde "Ik wil gewoon klein zijn zoals jij en Schaap en Hond." Net op dat moment ving een stortvloed van activiteit aan de rand van de weide hun aandacht. Konijnen en eekhoorns en egels en muizen hadden zich verzameld om de onderkant van de boom van Mevrouw Wasbeer - hij stond in brand!

. "Help! Help!" riep Mevrouw Wasbeer. Het vuur heeft haar en haar vijf kinderen in de boom gevangen genomen. Zonder na te denken galoppeerde Philpott naar de boom, hoestend terwijl hij zijn kop naast de voordeur hield in de top van de boom. Een voor een gleden Mevrouw Wasbeer en haar kinderen langs zijn nek naar beneden. Toen ze allemaal veilig op de grond stonden, veegde Mevrouw Wasbeer haar ogen met de sjaal die Philpott haar had gegeven, en bedankte hem omdat hij zo'n held was.

Sinds die dag heeft Philpott nooit meer geprobeerd zijn nek te verbergen of korter te maken. Hij strekte lang uit richting de hemel, gelukkig als het nieuwste lid van de Reddingsploeg van de Brandweer in het Bos van Plezier.